حبیب عابدی باباحیدری؛ روح الله فتاحی نافچی؛ داود نامدار خجسته
چکیده
در مناطق خشک و نیمهخشک به دلیل کمبود نزولات جوی، آب مهمترین عامل محدودکننده استقرار گیاهان است. با توجه به محدودیت کمی و کیفی منابع آبی در استقرار گیاهان مناطق بیابانی، انتخاب روش مناسب آبیاری گیاهان دارای اهمیت زیادی است و باید این انتخاب آگاهانه و با دقت تمام انجام گیرد. هدف از این پژوهش مقایسه واترباکس که شکل خاصی از آبیاری فتیلهای ...
بیشتر
در مناطق خشک و نیمهخشک به دلیل کمبود نزولات جوی، آب مهمترین عامل محدودکننده استقرار گیاهان است. با توجه به محدودیت کمی و کیفی منابع آبی در استقرار گیاهان مناطق بیابانی، انتخاب روش مناسب آبیاری گیاهان دارای اهمیت زیادی است و باید این انتخاب آگاهانه و با دقت تمام انجام گیرد. هدف از این پژوهش مقایسه واترباکس که شکل خاصی از آبیاری فتیلهای میباشد با آبیاری سطحی و آبیاری قطرهای برای استقرار یک گونه گیاهی به نام زالزالک که اغلب برای پروژههای بیابانزدایی مورد استفاده مناطق نیمهخشک در ایران قرار میگیرد میباشد. در روشهای آبیاری سطحی و قطرهای آزمایشات بر روی پنج رژیم کم آبیاری به ترتیب با صفر، 25، 50، 75 و 90 درصد کم آبیاری و در سه تکرار انجام گرفت. در روش واترباکس نیز با توجه به خودتنظیم بودن سامانه واینکه امکان اعمال کم آبیاری وجود نداشت آزمایشات با 15 تکرار مشابه انجام گرفت. پارامترهای گیاهی شامل قطر ساقه و ارتفاع نهال هنگام کاشت نهال و پس از آن و نیز درصد زندهمانی نهال و میزان آب مصرفی در هر تیمار در طول یک سال (1395-1396) و دربازههای زمانی یک ماهه جهت مقایسه اندازهگیری شد و در پایان پژوهش با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج تحقیق نشان داد که سامانه واترباکس ضمن کاهش چشمگیر میزان آب مصرفی (در حد 92 درصد کم آبیاری نسبت به آبیاری قطرهای کامل) و درصد زندهمانی بالای نهال (در این پژوهش 100 درصد) روشی مفید و کاربردی جهت استقرار نهال زالزالک برای مبارزه و کنترل پدیده بیابانزایی میباشد. با توجه به اینکه در زمینه آبیاری با سامانه واترباکس تحقیقات چندانی صورت نگرفته توصیه میشود تحقیقاتی در خصوص استفاده از این سامانه برای آبیاری گونههای مثمر انجام گیرد.
سیده سهیلا نوربخش؛ مهدی قبادی نیا؛ عبدالرزاق دانش شهرکی؛ محمدرضا نوری امامزادهایی؛ روح الله فتاحی نافچی
چکیده
برنامهریزی آبیاری یکی از اقدامات مهم در راستای افزایش تولید کمی و کیفی محصول است. در واقع هدف از برنامهریزی آبیاری کنترل وضعیت آب در گیاه برای رسیدن به سطح مطلوب از عملکرد گیاه میباشد. عامل مهمی که تنش آبی گیاه و در نهایت میزان عملکرد به آن بستگی داشته و در برنامهریزی آبیاری نیز مورد استفاده قرار میگیرد، زمان آبیاری است. پژوهش ...
بیشتر
برنامهریزی آبیاری یکی از اقدامات مهم در راستای افزایش تولید کمی و کیفی محصول است. در واقع هدف از برنامهریزی آبیاری کنترل وضعیت آب در گیاه برای رسیدن به سطح مطلوب از عملکرد گیاه میباشد. عامل مهمی که تنش آبی گیاه و در نهایت میزان عملکرد به آن بستگی داشته و در برنامهریزی آبیاری نیز مورد استفاده قرار میگیرد، زمان آبیاری است. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر زمان و میزان آب آبیاری بر کارآیی مصرف آب، عملکرد و اجزای عملکرد لوبیا در سال 1391 در دانشگاه شهرکرد اجرا گردید. آزمایش در قالب طرح کامل تصادفی و به صورت فاکتوریل شامل چهار سطح زمان آبیاری (ساعتهای 6، 8، 14 و 18) و دو سطح میزان آب آبیاری (آبیاری کامل و کمآبیاری) در چهار تکرار انجام شد. نتایج نشان داد آبیاری در ساعتهای مختلف روز کارآیی مصرف آب، میزان آب مصرفی، تعداد غلاف در بوته، وزن 100 دانه و عملکرد دانه را تحت تأثیر قرار میدهد، به گونهایکه کارآیی مصرف آب تیمار آبیاری 6 صبح، 5/18 درصد نسبت به تیمار آبیاری ساعت 14 افزایش نشان داد. در حالیکه زمان آبیاری اثر معنیداری بر ارتفاع بوته، تعداد شاخههای فرعی و طول غلاف نداشت. همچنین میزان آبیاری بر ارتفاع بوته، تعداد شاخههای فرعی، تعداد غلاف در بوته، طول غلاف و وزن صد دانه معنیدار بود. در مجموع بررسیها نشان داد که حداکثر میزان صفات اندازهگیری شده در تیمارآبیاری 6 صبح حاصل گردید.
