علوم خاک
مجتبی محمودی؛ شهریار کاظمی
چکیده
به‌منظور بررسی اثر کود کمپوست و نیتروژن بر پایههای رایج مرکبات شامل سیتروملو، سیترنج و نارنج، آزمایشی گلدانی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در ایستگاه تحقیقات باغبانی قائم‌شهر اجرا شد. تیمارها شامل ماده آلی (صفر، 5/2، 5 و 5/7 درصد وزنی کود کمپوست گرانوله گوگردی) و نیتروژن خالص (صفر، 20، 40 و 80 میلیگرم بر کیلوگرم) از منبع ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر کود کمپوست و نیتروژن بر پایههای رایج مرکبات شامل سیتروملو، سیترنج و نارنج، آزمایشی گلدانی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در ایستگاه تحقیقات باغبانی قائم‌شهر اجرا شد. تیمارها شامل ماده آلی (صفر، 5/2، 5 و 5/7 درصد وزنی کود کمپوست گرانوله گوگردی) و نیتروژن خالص (صفر، 20، 40 و 80 میلیگرم بر کیلوگرم) از منبع سولفات آمونیوم بود. شاخصهای رشد رویشی در نهالهای یکساله با شرایط مشابه اندازهگیری شد. همچنین به‌منظور بررسی تغییرات عناصر غذایی در تیرماه نمونههای برگ جمعآوری و غلظت عناصر غذایی در بافت برگ اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که پس از گذشت یک فصل رشد کامل بعد از اعمال تیمارها، بیشترین غلظت نیتروژن در نهال سیترنج و سیتروملو برابر 92/2 و 97/2 درصد به ترتیب در نتیجه مصرف 40 و 80 میلیگرم در کیلوگرم نیتروژن و 5/2 درصد کمپوست به دست آمد. غلظت آهن و روی برگ سیتروملو با افزایش سطح مصرف کمپوست افزایش یافت. در پایه سیترنج روند متفاوت بود و مصرف 5/2 درصد کمپوست و 40 میلیگرم نیتروژن بیشترین غلظت آهن برگ (151 میکروگرم در گرم) را نشان داد. در حالیکه مصرف 5 درصد کمپوست و عدم مصرف نیتروژن باعث کاهش غلظت آهن تا سطح 2/62 میکروگرم در گرم شد. تغییرات غلظت روی در پایه سیترنج مشابه سیتروملو بود. در پایه نارنج، تغییرات غلظت آهن در تیمارهای مختلف کمتر بود. بهطور کلی، نهال سیترنج در جذب عناصر غذایی عملکرد بهتری نسبت به نهال سیتروملو و نارنج داشت که علت آن میتواند تفاوتهای ژنتیکی، از جمله تفاوت در توزیع سیستم ریشه در خاک و توانایی جذب عناصر توسط ریشه در خاک باشد. مصرف سطوح 5 و 5/7 درصد کمپوست در پایه نارنج باعث کاهش ارتفاع گیاه و قطر طوقه و سبب ایجاد رزت و افزایش تعداد برگ گردید. مؤثرترین سطح نیتروژن در نارنج مصرف 80 میلیگرم در کیلوگرم نیتروژن بود. بیشترین رشد رویشی در پایه سیتروملو از تیمار مصرف 5/2 درصد کمپوست و 40 میلیگرم در کیلوگرم نیتروژن و در پایههای سیترنج و نارنج از 5/2 درصد کمپوست و 80 میلیگرم در کیلوگرم نیتروژن بهدست آمد.
طاهره رئیسی؛ بیژن مرادی؛ بهروز گلعین
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر مکش آب خاک، همراه با پتاسیم بر عملکرد، برخی ویژگی‌های بیوشیمیایی و رشد رویشی درختان پرتقال تامسون‌ناول روی پایه سیتروملو اجرا شد. بدینمنظور، یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوک کاملاً تصادفی به مدت دو سال در باغ پرتقال اجرا شد. فاکتورها شامل: انجام آبیاری در مکشهای رطوبتی خاک 20، 40، 60 کیلو پاسکال ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر مکش آب خاک، همراه با پتاسیم بر عملکرد، برخی ویژگی‌های بیوشیمیایی و رشد رویشی درختان پرتقال تامسون‌ناول روی پایه سیتروملو اجرا شد. بدینمنظور، یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوک کاملاً تصادفی به مدت دو سال در باغ پرتقال اجرا شد. فاکتورها شامل: انجام آبیاری در مکشهای رطوبتی خاک 20، 40، 60 کیلو پاسکال (بر اساس مکش تانسیومتر) و یک تیمار بدون آبیاری؛ و کاربرد کود پتاسیم در دو سطح 50 و 100 گرم پتاسیم ضرب در سن درخت در نظر گرفته شد. سپس، در دو سال آخر آزمایش عملکرد، پتاسیم قابل استفاده و قطر تاج درختان و در سال آخر آزمایش، مقدار پرولین، نشت یونی و هدایت الکتریکی خاک اندازه گیری شد. نتایج این تحقیق نشان داد که مقدار قطر تاج درختان با انجام آبیاری افزایش (05/0P<) یافت. همچنین، نتایج سال آخر پژوهش نشان داد که در سطح اول پتاسیم بین مقدار عملکرد در تیمارهای آبیاری 20، 40 و 60 کیلوپاسکال تفاوت معنیداری (05/0P<) مشاهده نشد. علاوهبراین، اثر پتاسیم بر عملکرد به مکش آب خاک بستگی داشت. همچنین، با افزایش مکش رطوبتی خاک در زمان آبیاری مقدار پرولین، نشت یونی، پتاسیم قابلاستفاده و قابلیت هدایت الکتریکی افزایش معنیداری داشتند. بهطور کلی، باتوجه به نتایج عملکرد و نیز با در نظر گرفتن محدویت منابع آبی میتوان پیشنهاد کرد که در مناطق با اقلیم و خاک مشابه با منطقه مور مطالعه، بهترین زمان آبیاری درختان پرتقال تامسون‌ناول موقعی است که تانسیومتر مکش 60 کیلوپاسکال (ضریب تخلیه 52 درصد) را نشان دهد. علاوه براین، بهینهترین مقدار پتاسیم جهت کوددهی این درختان در شرایط ذکر شده، معادل 50 گرم پتاسیم ضرب در سن درخت میباشد.
