محسن آذرنیا؛ عباس بیابانی؛ عبدالطیف قلی زاده؛ حمیدرضا عیسوند؛ ابراهیم غلامعلی پور علمداری
چکیده
به منظور ارزیابی عکس العمل عدس به پرایمینگ بذر (بدون پرایمینگ بذر، هیدروپرایمینگ، 100 پی‌پی‌ام اسید جیبرلیک، 100 پی‌پی‌ام اسید سالیسیلیک، 100 پی‌پی‌ام اسید جیبرلیک + 100 پی‌پی‌ام اسید سالیسیلیک) و تلقیح میکوریزایی خاک (عدم تلقیح به عنوان شاهد، تلقیح با گلوموس اینترارادیسز و تلقیح با گلوموس موسه )، آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک کامل ...
بیشتر
به منظور ارزیابی عکس العمل عدس به پرایمینگ بذر (بدون پرایمینگ بذر، هیدروپرایمینگ، 100 پی‌پی‌ام اسید جیبرلیک، 100 پی‌پی‌ام اسید سالیسیلیک، 100 پی‌پی‌ام اسید جیبرلیک + 100 پی‌پی‌ام اسید سالیسیلیک) و تلقیح میکوریزایی خاک (عدم تلقیح به عنوان شاهد، تلقیح با گلوموس اینترارادیسز و تلقیح با گلوموس موسه )، آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی در چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه گنبد کاووس در سال 93-1392 به اجرا درآمد. صفت‌های مورد اندازه‌گیری شامل؛ طول ریشه، تعداد گره تثبیت کننده نیتروژن، غلظت فسفر اندام هوایی، غلظت فسفر دانه، جذب فسفر دانه، جذب فسفر اندام هوایی، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک بودند. تجزیه واریانس داده‌ها نشان داد که تیمارهای مختلف تلقیح میکوریزی، پرایمینگ و اثر متقابل آن‌ها تاثیر معنی‌داری بر صفات مورد مطالعه نظیر طول ریشه، تعداد گره‌های تثبیت کننده نیتروژن، غلظت فسفر اندام هوایی، غلظت فسفر دانه، میزان جذب فسفر اندام هوایی، میزان جذب فسفر دانه، عملکرد زیستی و عملکرد دانه داشتند. در این مطالعه بیشترین طول ریشه (5/39 سانتی‌متر)، تعداد گره تثبیت کننده نیتروژن (114)، جذب فسفر اندام هوایی (1/12 کیلوگرم در هکتار) در کاربرد توام تلقیح با گلوموس اینترارادیسز + 100 پی‌پی‌ام جیبرلین بدست آمد. درحالی که بیشترین غلظت فسفر اندام هوایی (24/0 درصد) و جذب فسفر دانه (8/22 کیلوگرم در هکتار) در کاربرد توام میکوریزای گلوموس موسه و هیدروپرایمینگ مشاهده شد. پرایمینگ هورمونی با اسید سالیسیلیک نسبت به شاهد و سایر تیمارهای پرایمینگ هورمونی سبب افزایش معنی‌داری در عملکرد دانه‌ای و بیولوژیک شد. هیدروپرایمینگ در سه سطح کود زیستی اثر مثبت معنی‌داری بر عملکرد دانه داشت که با اسید سالیسیلیک غیر معنی‌دار ولی با سایر تیمارهای پرایمینگ اختلاف معنی‌داری داشت.
