کمبود آب در مناطق خشک، بحرانی جدی و مداوم است. بنابراین استحصال آب به عنوان هدفی اقتصادی و موثر مطرح میشود. مهمترین مرحله در بکارگیری سامانههای گوناگون جمعآوری آب باران، مکانیابی عرصههای مناسب است، که با شناسایی محلهای مناسب صرفهجویی قابل ملاحظهای در زمان و هزینه صورت میگیرد. در این تحقیق به ارزیابی مکانی پتانسیل جمعآوری آبهای سطحی در آبخیز آقامام در شرق استان گلستان پرداخته شده است. هدف از انجام این تحقیق، ارائه چارچوبی برای مکانیابی عرصههای دارای توان استحصال آب است. به منظور ارزیابی مکانی پتانسیل تولید رواناب، ابتدا با استفاده از مدل شماره منحنی مقادیر رواناب محاسبه و سپس نقشه پتانسیل رواناب با سه کلاس، پتانسیل کم، متوسط و زیاد تهیه گردید. در آخر برای تعیین عرصههای مستعد جمعآوری آب باران، نقشههای بارش، بافت خاک، شیب و کاربری اراضی، براساس میزان اهمیتشان در تعیین عرصههای مناسب جمعآوری رواناب، وزندهی و در هم ضرب شدند. نتایج نشان داد که زیرحوضههای 8 و 3 دارای بیشترین سطح عرصههای مناسب برای جمعآوری آب باران میباشند و همچنین با توجه به نتایج به دست آمده، عرصههای مناسب برای جمعآوری آب باران در هر زیرحوضه دارای توزیع مکانی یکنواختی نمیباشند. عرصههای مستعد برای جمعآوری باران در آبخیز اغلب منطبق بر مراتع میباشد. در نهایت میتوان گفت که ارزیابی مکانی و شناسایی عرصههای مناسب جمعآوری رواناب، یک گام مهم و ضروری در بکارگیری سیستمهای جمعآوری آب باران میباشد.