اثر سه روش آبیاری میکرو و سطوح مختلف آبیاری بر عملکرد گوجه فرنگی 1

صدرقاین, سید حسین; اکبری, مهدی; افشار, هادی; نخجوانی مقدم, محمد مهدی

doi:10.22067/jsw.v0i0.3628

اثر سه روش آبیاری میکرو و سطوح مختلف آبیاری بر عملکرد گوجه فرنگی 1

نوع مقاله : مقالات پژوهشی

نویسندگان

¹ موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی

² مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی

³ دانشگاه فردوسی مشهد / موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی کرج

10.22067/jsw.v0i0.3628

چکیده

چکیده
به‌منظور ارزیابی فنی سه سیستم آبیاری میکرو بر عملکرد گوجه فرنگی در سه سطح تأمین آب، طرح تحقیقاتی طی دو سال زراعی در مرکز تحقیقات کشاورزی ورامین به مرحله اجرا در آمد. در این طرح، سه سیستم آبیاری میکرو شامل، آبیاری قطره‌ای نواری تیپ زیر سطح خاک (A1) ، آبیاری قطره‌ای نواری تیپ روی سطح خاک( A2) و آبیاری قطره‌ای با لوله‌های قطره چکان دار ((A3 به‌عنوان عامل اصلی و سه سطح تأمین آبB1 ، B2و B3 به ترتیب به میزان50، 75 و 100 درصد تأمین آب مورد نیاز گیاه به‌عنوان عامل فرعی در قالب طرح کرت‌های خرد شده بر پایه بلوکهای کامل تصادفی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد، بیشترین عملکرد محصول مربوط به روش آبیاری تیپ در عمق خاک با سطح تأمین 100 درصد نیاز آبی گیاه بود، ولی تفاوت معنی داری بین میانگین عملکرد این روش آبیاری با روش آبیاری قطره ای با تأمین آب به میزان 75 درصد نیاز آبی وجود نداشت. همین طور بین میانگین میزان آب مصرفی این دو روش آبیاری تفاوت معنی داری وجود نداشت. کارایی مصرف آب در روش آبیاری قطره ای با تأمین 75 درصد نیاز آبی، به طور معنی داری بیشتر از میانگین کارایی مصرف آب درسایر تیمارها بود، و فقط با روش آبیاری قطره‌ای تیپ در عمق خاک با تأمین 100 درصد نیاز آبی تفاوت معنی دار نداشت. این نتایج نشان می‌دهد که حداکثر محصول گوجه فرنگی زمانی اتفاق می‌افتد، که نیاز آبی گیاه به طور کامل تأمین شود. لذا با توجه به نتایج بدست آمده، تیمار آبیاری قطره‌ای تیپ در عمق خاک با تأمین 100 درصد نیاز آبی با مصرف3920 متر مکعب آب در هکتار و تولید 49037 کیلوگرم گوجه فرنگی در هکتار از سایر تیمارها برتری داشته وبرای جاهایی که محددیت منابع آبی وجود نداشته باشد برای حصول حداکثر عملکرد قابل توصیه به کشاورزان می‌باشد. در صورتی که محدودیت منابع آبی در طول فصل رشد وجود داشته باشد روش آبیاری قطره‌ای با تأمین 75 درصد نیاز آبی برای حصول حداکثر کارایی مصرف آب پیشنهاد می‌گردد.

واژه های کلیدی: آبیاری قطره ای، آبیاری تیپ، کارایی مصرف آب، گوجه فرنگی، ورامین

عنوان مقاله [English]

Effect of Three Methods of Micro - irrigation and Irrigation Levels on Yield of Tomato

نویسندگان [English]

H. Sadrghaen ¹
M. Akbari ¹
H. Afshar ²
M.M. Nakhjavanimoghaddam ³

¹ Agricultural Engineering Research Institute, Karaj

² Agricultural and Natural Resourses, Khorasan Razavi

³ Agricultural Engineering Research Institute, Karaj

چکیده [English]

Abstract
This study was conducted to determine the impacts of different drip irrigation method and amount of water on yield and water use efficiency of tomato in Varamin Agricultural Research Center, Iran. The study was done during two years. Experimental design was randomized complete blocks design (RCBD) in split plot with three replications. Three different drip irrigation method; surface drip irrigation with in-line emitter tubes, surface drip irrigation (tape), and subsurface drip irrigation (tape) as main plot and three different amount of water (50, 75 & 100% water requirement) were as sub-plot. The result showed that subsurface drip irrigation (tape) and 100% water requirement treatment has the highest yield, but there was no significant difference between it and surface drip irrigation with in-line emitter tubes and 75% water requirement treatment. Water use efficiency in surface drip irrigation with in-line emitter tubes with 75% water use and subsurface drip irrigation (tape) with 100% water use were greater than other treatments. According to the results, under no limitation on water resources, the best option is subsurface drip irrigation (tape) with using 100% water requirement and under water limitation the best option is surface drip irrigation with in-line emitter tubes using 75% water requirement.

Keywords: Micro Irrigation, Water Use Efficiency, Tomato, Varamin