نوع مقاله : مقالات پژوهشی
نویسندگان
1 دانشگاه زنجان
2 پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران
چکیده
چکیده
بخش کشاورزی عمده ترین مصرف کننده منابع آب در کشور ما می باشد. یکی از راهکارهای افزایش بازده آبیاری و استفاده بهینه از بارندگی در مناطق خشک و نیمه خشک استفاده از پلیمرهای سوپرجاذب است. پلیمرهای سوپر جاذب می توانند آب حاصل از آبیاری و بارندگی را جذب کرده، از فرونشت عمقی آن جلوگیری کنند و کارآیی مصرف آب را افزایش دهند. به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف پلیمر سوپرجاذب superab A200 بر ظرفیت نگهداری آب و تخلخل خاک در خاک هایی با شوری و بافت مختلف سه آزمایش فاکتوریل درقالب طرح کرت های کاملاً تصادفی با سه سطح شوری (شوری اولیه: شاهد،4 و 8 دسی زیمنس بر متر) و سطوح پلیمر (0، 2/0، 4/0 و 6/0 درصد وزنی) در سه تکرار به صورت جداگانه در سه خاک با بافت مختلف (شنی، لومی و رسی) انجام شد. کاربرد 6/0 درصد وزنی پلیمر در شوری اولیه خاک شنی و لومی میزان آب قابل استفاده گیاه را به ترتیب 20/2 و 20/1 برابر نسبت به شاهد افزایش داد. بنابراین، مصرف پلیمر در خاک و مخصوصاً خاک های شنی می تواند با افزایش ظرفیت نگهداری رطوبت و کاهش شوری خاک باعث موفقیت برنامه های آبیاری در مناطق خشک و نیمه خشک گردد.
واژه های کلیدی: بافت خاک، شوری، پلیمر سوپرجاذب، آب قابل استفاده گیاه، تخلخل خاک
عنوان مقاله [English]
The Effects of Different Levels of a Superabsorbent Polymer and Soil
نویسندگان [English]
- S. Seyed Dorraji 1
- A. Golchin 1
- Sh. Ahmadi 2
1 College of Agriculture, University of Zanjan
2 Iran Polymer & Petrochemical Institute
چکیده [English]
Abstract
Agriculture is the largest consumer of water resources in Iran. One of the best options for increasing the irrigation efficiency and better application of precipitation in arid and semi-arid areas is employing of superabsorbent polymers to soil. Polymers can absorb rain and irrigation water, decrease deep percolation and increase water use efficiency. In order to investigate the effects of different rates of hydrophilic polymer superab A200 on water holding capacity and the porosity of soils with different salinity and textures, three factorial experiments were conducted using a completely randomized design with three replications. The polymers were applied to soils of different textures (sand, loam and clay) at the rates of 0.0, 0.2, 0.4 and 0.6 % w/w and salinity of the soils was adjusted at the levels of initial soil salinity (blank), 4 and 8 dS/m. The application of 0.6% w/w of polymer at the lowest salinity level increased available water content by 2.20 and 1.20 times greater than those of controls in the sandy and loamy soils, respectively. Thus application of polymers to soils especially in the sandy soils may increase water holding capacity, may decrease salinity and may help to improve irrigation projects in arid and semi-arid areas.
Keywords: Soil texture, Salinity, Superabsorbent polymer, Available water, Soil porosity
)
ارسال نظر در مورد این مقاله