حمزه نیسی؛ عطاله خادم الرسول؛ هادی عامری خواه
چکیده
فرسایش خاک یکی از مهمترین عوامل تخریب خاک است که ویژگیهای توپوگرافیکی دارای تاثیرات معنیداری بر روی چگونگی وقوع و توزیع مکانی آن میباشد. در این پژوهش توزیع مکانی فرسایش خاک و رسوب در حوضهی آبریز زوجی شوش واقع در استان خوزستان متاثر از الگوریتمهای مختلف شیب، توسط مدل WaTEM/SEDEM با در نظر گرفتن فرسایندگی باران (R)، فرسایش پذیری ...
بیشتر
فرسایش خاک یکی از مهمترین عوامل تخریب خاک است که ویژگیهای توپوگرافیکی دارای تاثیرات معنیداری بر روی چگونگی وقوع و توزیع مکانی آن میباشد. در این پژوهش توزیع مکانی فرسایش خاک و رسوب در حوضهی آبریز زوجی شوش واقع در استان خوزستان متاثر از الگوریتمهای مختلف شیب، توسط مدل WaTEM/SEDEM با در نظر گرفتن فرسایندگی باران (R)، فرسایش پذیری خاک (K)، پستی و بلندی (LS)، پوشش گیاهی (C) و مدیریت (P) ارزیابی شد. نتایج همبستگی بین پارامترهای ورودی مدل با میزان فرسایش خاک نشان داد که عامل LS دارای بیشترین میزان همبستگی با فرسایش خاک است که بیانگر بیشترین تاثیرگذاری عامل پستی و بلندی بر روی توزیع مکانی فرسایش خاک میباشد. همچنین نتایج نشان داد که بین مقادیر برآوردی رسوب در شکلهای مختلف شامل کل رسوبات تولید شده، کل رسوبات تهنشین شده و کل رسوبات خروجی از حوضه، بین الگوریتمهای مختلف شیب شامل گاورز (Govers)، مککوول، نییرینگ و ویشمایر- اسمیت اختلاف وجود دارد. با توجه به مقایسهی مقادیر برآورد شده با اندازهگیری شده، الگوریتم نییرینگ نتایجی به مراتب منطبقتر با مقادیر اندازهگیری شده ارایه داده است. نتایج شبیهسازی رابطهی مطلوبی را با مقادیر اندازهگیری شده نشان داده است در نتیجه خروجیهای مدل WaTEM/SEDEM بر پایهی الگوریتمهای نییرینگ، امکان شناسایی مکانهای بحرانی فرسایش و یا تولید رسوب در منطقه را فراهم نموده است، لذا ابزاری کارآمد جهت اتخاذ بهترین شیوههای مدیریتی (BMPs) موثر برای کنترل مناطق بحرانی محسوب میشود.
حدیت لهراسبی؛ عطاله خادم الرسول؛ احمد فرخیان فیروزی
چکیده
فرسایش بادی یکی از مهترین معضلات زیست محیطی در مناطق خشک و نیمه خشک است که سبب هدررفت خاک و تولید گرد و غبار میگردد. در این پژوهش تأثیرات زغال زیستی باگاس نیشکر، کنوکارپوس و تیمار آلی-معدنی زئوپلانت در سه سطح (0، 2 و 4 درصد وزنی)، دو سطح رطوبتی (25 و 50 درصد ظرفیت زراعی) و در 3 تکرار به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی بر روی ویژگیهای ...
بیشتر
فرسایش بادی یکی از مهترین معضلات زیست محیطی در مناطق خشک و نیمه خشک است که سبب هدررفت خاک و تولید گرد و غبار میگردد. در این پژوهش تأثیرات زغال زیستی باگاس نیشکر، کنوکارپوس و تیمار آلی-معدنی زئوپلانت در سه سطح (0، 2 و 4 درصد وزنی)، دو سطح رطوبتی (25 و 50 درصد ظرفیت زراعی) و در 3 تکرار به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی بر روی ویژگیهای فیزیکی و مکانیکی خاک به عنوان شاخصهایی از فرسایش‌پذیری، بررسی شد. نمونه خاک از محدوده تالاب هورالعظیم به عنوان یکی از کانونهای گردوغبار جمع‌آوری و پس از اعمال تیمارها، به مدت 90 روز در سینیهایی به ابعاد (10 × 30 × 70 سانتیمتر) انکوباسیون گردید. پس از اتمام انکوباسیون سینیها درون تونل باد قرار داده شد و تحت تأثیر وزش باد با سرعت 15 متر بر ثانیه در ارتفاع 2 متری از سطح خاک قرار گرفتند. مهمترین پارامترهای فیزیکی و مکانیکی اندازهگیری شده شامل پایداری خاکدانه، مقاومت فروروی، مقاومت کششی، شاخص تردی خاکدانه، مقاومت برشی، شاخص سله، شاخص بافت خاک و درصد ماده آلی بودند. نتایج نشان داد که هر سه تیمار در دو سطح رطوبتی، به طور معنیداری سبب افزایش تخلخل، مقاومت کششی و کاهش شاخص سله در مقایسه با نمونه بدون تیمار شدند (P<0.01). همچنین زغال زیستی باگاس نیشکر و زئوپلانت (سطح 2 درصد) به طور معنیداری مقاومت برشی را افزایش، در حالی‌که زغال زیستی کنوکارپوس اثر معنیداری بر مقاومت برشی نداشت. در مجموع تیمارهای مورد استفاده با ایجاد لایه محافظ (Armoring effect) در سطح خاک و نیز افزایش پایداری خاکدانه‌ها، منجر به کاهش فرسایش شدند.
