فرزاد هاشم زاده؛ سپهر پارسا
چکیده
رشد مصرف آب در سال‌های اخیر، باعث کاهش منابع آب شیرین تجدیدپذیر در کشور شده است. از این‌رو تامین آب از منابع غیرمتعارف یکی از راهکارهای اساسی است. استفاده از آب‌های آلوده باید با تصفیه تکمیلی همراه بوده تا استانداردهای آب شرب تامین گردد. هدف از این پژوهش، بررسی میزان حذف آرسنیک با استفاده از یک جاذب در مقیاس آزمایشگاهی است. در این ...
بیشتر
رشد مصرف آب در سال‌های اخیر، باعث کاهش منابع آب شیرین تجدیدپذیر در کشور شده است. از این‌رو تامین آب از منابع غیرمتعارف یکی از راهکارهای اساسی است. استفاده از آب‌های آلوده باید با تصفیه تکمیلی همراه بوده تا استانداردهای آب شرب تامین گردد. هدف از این پژوهش، بررسی میزان حذف آرسنیک با استفاده از یک جاذب در مقیاس آزمایشگاهی است. در این مطالعه نمونه محلول آرسنیک در غلظتهای مختلف با رقیقسازی محلول تترازول استاندارد ppm1000 آرسنیک و آب دییونیزه تهیه شده است و غلظتهای 5 ،10 ،20 40 ،80 ،120 ،160، 200، 400 و 600 میکروگرم بر لیتر این محلول مورد آزمایش قرار گرفت. همچنین از پودر زغال حاصل از پسماند پوست بادام و گردو به صورت حرارت دیده، بعنوان جاذب استفاده شده است. در ابتدا با اسیدشویی، کارایی و مشخصه‌های زغال را بهبود داده و پس از انجام مراحل فعال‌سازی، حذف آرسنیک از نمونه‌های فوق با جذب سطحی با استفاده از زغال اسیدشویی شده بررسی شد. پارامترهای موثر در حذف مانند زمان تماس، pH و غلظت محلول با استفاده از فرآیند بهینه‌سازی گام به گام بررسی شد. پس از تحلیل نتایج، مشخص گردید حذف آرسنیک در شرایط بهینه برابر با 100 درصد، ظرفیت جذب برابر 120 میکروگرم بر لیتر و pH بهینه برابر 5 است. زمان ماند تعادلی نیز 10 دقیقه است که در مقایسه با مطالعات قبلی، کاهش چشم‌گیری دارد. همچنین با رسم نمودارهای هم دمایی جذب لانگمویر، فروندلیش و ردلیچ-پترسون مشخص شد که فرایند جذب از همدمایی جذب لانگمویر تبعیت میکند.
